Gleng-gleng talaga ni Gilliane Roselle a.k.a Tei (anak ni Janjing, Henry's kuya). She did not just passed the CPA board exam, she actually topped it! Out of thousands of student who took the test, she got the highest score (mahahalikan ko talaga tong batang 'to).
We are really proud of Tei. Not only that she is bright, but she's also mabait, sweet and, of course, pretty. Kudos to Ate Gayie and Janjing for being very supportive parents.
Umpisa pa lang yang. There are more "tests" in your life that you'll ace. Go girl!
Tuesday, October 24, 2006
Friday, October 20, 2006
Send in the dancing banana!!!
Kaka-post ko pa lang nung last blog ko, eto na naman ako. Di ko na kasi mahintay ang bukas para ibalita na PR approved na kami. Kaka-txt lang ni Henry. May sulat daw galing sa aming pinagkakapitagan VO. Pinasa-submit na daw yung passports namin.
Have a great weekend! We'll surely have a grand one.
Have a great weekend! We'll surely have a grand one.
The search is over
After almost 3 weeks of unemployment, back to work na ulit ako. No thanks to the 65 job applications and 8 interviews I had. Pinabalik kasi ako sa dati kong trabaho. Sabi nung isang kasama ko, she did an Oscar award-winning act para ma-reinstate ako. Buti na lang nagbait ako sa kanila. he he he...
Hindi ko masasabing sayang yung effort kong mag-apply. Magastos man at minsan frustrating, I really learned a lot from that experience. I didn’t change employer for 10 yrs sa Pinas kaya nangangapa ako sa pag-a-apply. Noong una, talagang nanlalamig yung mga kamay ko habang nakasalang ako sa interview. But after a couple of interviews, I became more confident (although minsan nabubulol pa din ako). Practice makes perfect, ika nga.
One important thing I realised while applying is that you can’t just apply for a role which you think you can do. You should have the required skills and experience before you can claim that you are actually capable of doing it. At dapat nakikita ng recruiter/employer yan sa covering letter at CV mo. Kaya nga ang dami kong versions ng letter at CV. May pang business analyst, helpdesk, admin, contact center and kung anu-ano pang roles. Problema lang don, minsan mahirap tandaan kung anong version ang pinadala mo.
Ilang beses din akong na-reject dahil sa wala akong Permanent Residency. May isang potential job na talagang shoot yung skills at experience ko tapos malapit lang sa amin. Tuwang tuwa ako nung tinawagan ako for an interview. Nang tanungin ako sa residency status ko, biglang nalungkot yung kausap ko. PR or citizen daw kasi ang kailangan nila.
Kahit anong trabaho ok lang sa akin. Ang mahalaga, interesting yung ginagawa ko, may potential growth at syempre may pandagdag gastos kami. In due time, makukuha ko rin yung trabaho na talagang gusto ko.
Hindi ko masasabing sayang yung effort kong mag-apply. Magastos man at minsan frustrating, I really learned a lot from that experience. I didn’t change employer for 10 yrs sa Pinas kaya nangangapa ako sa pag-a-apply. Noong una, talagang nanlalamig yung mga kamay ko habang nakasalang ako sa interview. But after a couple of interviews, I became more confident (although minsan nabubulol pa din ako). Practice makes perfect, ika nga.
One important thing I realised while applying is that you can’t just apply for a role which you think you can do. You should have the required skills and experience before you can claim that you are actually capable of doing it. At dapat nakikita ng recruiter/employer yan sa covering letter at CV mo. Kaya nga ang dami kong versions ng letter at CV. May pang business analyst, helpdesk, admin, contact center and kung anu-ano pang roles. Problema lang don, minsan mahirap tandaan kung anong version ang pinadala mo.
Ilang beses din akong na-reject dahil sa wala akong Permanent Residency. May isang potential job na talagang shoot yung skills at experience ko tapos malapit lang sa amin. Tuwang tuwa ako nung tinawagan ako for an interview. Nang tanungin ako sa residency status ko, biglang nalungkot yung kausap ko. PR or citizen daw kasi ang kailangan nila.
Kahit anong trabaho ok lang sa akin. Ang mahalaga, interesting yung ginagawa ko, may potential growth at syempre may pandagdag gastos kami. In due time, makukuha ko rin yung trabaho na talagang gusto ko.
Thursday, October 19, 2006
Baby snapper
Wag magbibilang ng manok hanggat di pa napipisa ang itlog.
Bigo si Henry sa fishing trip nya noong Sabado. Kaya pasencya na sa mga napangakuan ko ng isda. Isang “maliit� lang na snapper ang inuwi nya. 4 daw ang sana yon pero isa lang ang lumagpas sa minimum legal size. Masyadong mahangin kaya di nakalayo ang bangka nila.
Sayang yung binili nyang pain (pusit at pilchard), di nasulit. Sabi ko nga, ako na lang sana ang kumain nung pusit. Peborit ko pa naman yon, lalo na kung inihaw. Yummm…
Siguradong babalik sa laot si Henry sa susunod na mga weekends. Tatawagan ko na lang kayo kung “success� ang lakad nya.
Bigo si Henry sa fishing trip nya noong Sabado. Kaya pasencya na sa mga napangakuan ko ng isda. Isang “maliit� lang na snapper ang inuwi nya. 4 daw ang sana yon pero isa lang ang lumagpas sa minimum legal size. Masyadong mahangin kaya di nakalayo ang bangka nila.
Sayang yung binili nyang pain (pusit at pilchard), di nasulit. Sabi ko nga, ako na lang sana ang kumain nung pusit. Peborit ko pa naman yon, lalo na kung inihaw. Yummm…
Siguradong babalik sa laot si Henry sa susunod na mga weekends. Tatawagan ko na lang kayo kung “success� ang lakad nya.
Friday, October 13, 2006
Snapper Rocks
Magandang klaseng isda ang snapper. Firm ang laman at masarap ang lasa. Medyo dear din ang presyo. Ang fillet ay $31.25/kg. Ang whole fish naman ay $13/kg. Siguro magmumura pa ito sa mga susunod na linggo kasi marami ng nahuhuli ngayon.
Ilang araw din namin inulam yung snapper na huli ni Henry. Para di magsawa, iba-ibang luto ang ginawa ko - prito, sarciado at pangat (my peborit). Meron pang isang buong isda na nasa freezer, pinag-iisipan ko pa kung anong luto ang gagawin ko. Any suggestion is welcome.
Nga pala, magfi-fishing ulit si Henry bukas. Pehadong maraming isda na namang huli yon. Kaya kung gusto nyo ng snapper (yung di pa linis ha), daan lang kayo sa bahay. Ito ang mobile # ko 021 1744990.
Ilang araw din namin inulam yung snapper na huli ni Henry. Para di magsawa, iba-ibang luto ang ginawa ko - prito, sarciado at pangat (my peborit). Meron pang isang buong isda na nasa freezer, pinag-iisipan ko pa kung anong luto ang gagawin ko. Any suggestion is welcome.
Nga pala, magfi-fishing ulit si Henry bukas. Pehadong maraming isda na namang huli yon. Kaya kung gusto nyo ng snapper (yung di pa linis ha), daan lang kayo sa bahay. Ito ang mobile # ko 021 1744990.
Monday, October 09, 2006
Gone fishing
One of NZ's selling point to Henry is it's outdoor activities. Ito kasing asawa ko ay talaga namang mahilig mag-hunting at fishing. This is something he learned from his father.
Last weekend, isang pangarap ang natupad. Kasama yung 2 kiwing ka-trabaho nya, pumunta sila sa laot ng Browns Bay para mag-fishing (nakapag-fishing na sya dati pero sa wharf lang). Si Russell ay isang true-blooded kiwi: DIY guy, may sariling bangka at mahilig maglaro sa tubig. Si Chris naman ay kabaliktaran. Di marunong lumangoy at walang skills sa fishing. Si Henry, although kumpleto sa gamit, isda lang sa fishpond ng Malabon ang kaya nitong hulihin. Put then 3 of them together and you'll have a grand time.
Sa loob ng halos 2 oras, pitong malalaking snappers ang nahuli ni Henry. Ang pinakamalaki ay 46cm ang haba. Yung iba maliit lang ng konti. Mas madami pa daw sana yon kaya lang isinoli nila yung maliliit. Pag walang 27cm, dapat ibalik sa tubig. Si beteranong Russell ay halos ganon din ang huli. Itong si Chris ay kabo. Di kasi counted yung baby shark (as in great white) na nahuli nya. Pano ba naman, all the while di pala nakalubog sa tubig yung pain nya. It was barely touching the water (kaya shark ang nahuli).
Simula lang yon ng love story ni Henry at ng Auckland coast. Siguradong maraming weekends syang mawawala sa bahay para maging isang mangingisda. Well, I'm not complaining. Basta ba pag-uwi nya, hindi ako ang maglilinis ng mga isda :)
Last weekend, isang pangarap ang natupad. Kasama yung 2 kiwing ka-trabaho nya, pumunta sila sa laot ng Browns Bay para mag-fishing (nakapag-fishing na sya dati pero sa wharf lang). Si Russell ay isang true-blooded kiwi: DIY guy, may sariling bangka at mahilig maglaro sa tubig. Si Chris naman ay kabaliktaran. Di marunong lumangoy at walang skills sa fishing. Si Henry, although kumpleto sa gamit, isda lang sa fishpond ng Malabon ang kaya nitong hulihin. Put then 3 of them together and you'll have a grand time.
Sa loob ng halos 2 oras, pitong malalaking snappers ang nahuli ni Henry. Ang pinakamalaki ay 46cm ang haba. Yung iba maliit lang ng konti. Mas madami pa daw sana yon kaya lang isinoli nila yung maliliit. Pag walang 27cm, dapat ibalik sa tubig. Si beteranong Russell ay halos ganon din ang huli. Itong si Chris ay kabo. Di kasi counted yung baby shark (as in great white) na nahuli nya. Pano ba naman, all the while di pala nakalubog sa tubig yung pain nya. It was barely touching the water (kaya shark ang nahuli).
Simula lang yon ng love story ni Henry at ng Auckland coast. Siguradong maraming weekends syang mawawala sa bahay para maging isang mangingisda. Well, I'm not complaining. Basta ba pag-uwi nya, hindi ako ang maglilinis ng mga isda :)
Subscribe to:
Posts (Atom)