My DIY guy

May nagsabi na para ma-consider mong kiwi ka na, dapat you do what the kiwis do. Isa na don ang pag-d- DIY (do-it-yourself). Aba, si Henry pasok sa criteria na yan. He does a lot of thing by himself. Andyan yun pagme-mekaniko, appliance repair, electrical works sa bahay, etc. Ang latest na project nya ay yung patungan ng TV.

Ang mahal kasi ng bagong entertainment unit. Ang pinaka-mura ay nasa $300 tapos laminated lang kahoy non. Nasa $500 naman kung medyo maganda ang kahoy. Nung sinabi kong igawa na lang nya ako, payag sya agad. Kung di nag-u-uulan, siguro in one whole day tapos na nya yung project nya. Ang cost... pine wood - $215, barnis - $10, henry's talent - priceless :)

Special Snack

Nag-first communion si Vince nung Saturday. Kabado sya nung una kasi first time nyang iinom ng wine. First time inintroduce dito sa NZ ang wine sa 1st communion. Buti na lang pinalitan nila yung wine ng sweeter version.

After the mass, ilang minuto ding nagtatampo si Shannen. Bakit daw si Vince lang ang may 'special snack'. Binigyan ko na lang sya ng Oreo, sabi ko mas masarap yon kaysa sa kinain ni Vince.

A friend found me

Through Friendster, natunton ako ng isang kaibigan kong matagal ko ng di nakikita. The last time I saw Marivic was in 1995. Sa Mandaluyong sya nagwo-work that time. Nagulat ako, aba nurse na sa Germany ang bruha.

Marivic sent me a photo of us taken in 1993. If I am not mistaken, nag-ninang ako sa binyag ng pamangkin nya sa Magallanes, Cavite. Gosh, neneng nene pa ako non. That was 15 yrs and 10kgs ago.

agoraphobia

After 2 months in the Philippines, balik New Zealand na si brother-in-law (BIL). Ang dami nyang baon na kwento galing Manila. Nung first 3 days daw nya, akala nya di nya kakayanin ang init. Mga 3 weeks bago sya nakapag-adjust.

Tawa ako ng tawa sa kwento nya tungkol sa first malling experience nya nung nandoon sya. Nagpunta daw sila sa Mall of Asia (di ko inabutan yon so I dont know how it looks like). Pagpasok nya sa bldg, parang ayaw na daw humakbang ng paa nya. Nahilo sya sa dami ng tao. At para daw di sya makahinga. Ganun din ang nangyari sa isang kaibigan ko nung umuwi sya. Dati naman silang mga tambay sa mga malls, greenhills at divisoria kaya sanay sya sa makapal na tao pero naiba nung napunta sya dito. ha ha ha... naging sossy na sila, di napang masa.

I found another classmate

May party sa kapitbahay naming pinoy nung Saturday. Yung ibang bisita ay mga ka-trabaho ni kapitbahay sa Fisher Paykel. Isa doon ay sobrang familiar sa akin ang mukha. Nung tsinika ko, aba classmate ko pala sa university. So far 6 na ang mga ka-batch ko sa Mapua na nandito (may isa daw kaming instructor na nandito din pero di ko pa nami-meet).

Lahat ng mga classmates ko na nandito ay more than 10 yrs na dito. Karamihan sa kanila ay napunta dito through invitation. A few years after I finished school, may natanggap din akong invitation para mag-migrate dito as skilled migrant. Di ko matandaan kung ang nagpadala ay immigration agent o NZ govt mismo (ang sossy ko naman kung yung pangalawa). Anyway, di ko yon pinansin. At that time, hindi ko alam kung nasaan sa mapa ang New Zealand. Ang akala ko lahat ng countries na may "land" sa dulo ay nasa Europe (ang engot ko).

Wala naman kasi talaga sa isip ko noon ang mangibang-bayan. Influence yon ng patriotic kong tatay. Dati kasi feeling ko basta nakapag-aral ka, mabubuhay ka na ng disente. Di pala ganon ang tutuong buhay sa Pinas. Kaya ito kami ngayon, nakikipagsapalaran sa lupain ng mga kiwi.