Kakaba-kaba

Sa second wave ng employment ko dito sa opisina, binigyan ako ng bagong kontrata. As in bago talaga kasi may mga nadagdag sa dati ko nang ginagawa. Kahit alam kong duduguin ako don, tinanggap ko na rin ng walang reklamo.

There’s a new module in our ERP (software) that is being implemented and I am part of it. Hindi lang support ang participation ko kundi ang pinakatatakutan kong TRAINING. Susmiyo, nakasama pa ako sa mga trainors. Di naman bago sa akin ito because I’ve done a lot of this when I was still in Manila (but it took me a while before I overcame my stage freight). Pero iba dito. Ang audience mo ay mga spokening-dollars. May times na di ko sila ma-gets. I’m sure may mga sinasabi din akong di nila maintindihan (I still say “deyta� instead of data). Sometimes I want to make the discussion more fun but I worry that it may not sound nice to them, magmu-mukha lang akong eng-eng.

Madalas pinapanalangin kong mag-absent yung mga attendees para para konti lang ang kaharap ko. Sa unang sabak ko nga eh feeling ko nilalagnat ako. Talagang abot-abot ang nerbyos ko kahit na kabisado ko na yung sasabihin ko.

One nice trait of the kiwis is being appreciative and they are vocal about it. Lagi silang nagpapasalamat pagkatapos ng training. Hindi ko alam kung totoo nga yon o they just want to be nice to me. Konting tiis na lang. Malapit na naming ma-cover yung buong organization. Sana naman walang magre-report sa boss ko na wala silang maintindihan sa akin.